Bazı kitaplar vardır bir yudumda içer bitirirsiniz. İçerken size haz verir, bittiğinde ise susuzluğunuzu giderecek başka bir kitap alır ve arkanıza  bakmazsınız. Klasik kitaplarda ise durum biraz farklıdır. Bir kerede kafaya dikip bitiremezsiniz. Bunu yaparsanız boğazınıza durur, canınızı yakar, hazmedemezsiniz. Bu tarz kitapları ağır ağır, sindire sindire okumak gerekir ki susuzluğunuzu tek başına gidersin... Hücrelerinize rahatça nüfus edebilsin. İşte bence Sahipsiz İskele de ikinci grup kitaplardan. Ağır ağır okunmalı ki sindirebilesiniz.

   Kapağı ile insanı büyüleyen bu kitap tıpkı yağmurlu bir hava gibi insanı hüzünlendiriyor. Bir insanın iç dünyasının karmaşıklığı, kendisi ile olan hesaplaşması, ilk bölüme adını veren sayıklamalar, aşk acısı, bu acının derinliklerinde insanın kayboluşu, kurtulmaya çabaladıkça dibe batış, adım adım intihara sürüklenme , toplumsal bazı üzücü olaylar....  Bu bildiğiniz tarzda bir öykü kitabı değil. O yüzden klasik tarz bir kitap bekleyenler kitabı alınca hayal kırıklığına uğrayabilirler. Kitap üç bölümden oluşuyor. Sayıklamalar, öyküler ve şiirler.