Konuş Benimle - Laurie Halse Anderson

Bu sabah liseye başlıyorum. Yedi tane yeni defterim , nefret ettiğim bir eteğim, bir de karın ağrım var.

  Liseye yeni başlayan gencecik bir kızın öyküsü Konuş Benimle. Amerika filmlerinden hepimiz biliriz, oralarda lise hayatı acılı bir süreçtir. Birçok insan bu dönemde girdiği depresyondan hayatı boyunca kurtulamıyor. Allah'tan bizim ülkemizde lise hayatını gülümseyerek hatırlıyoruz.

     Nefes al , nefes al! Hiçbir şey söyleme! Nefes al! 

   Melinda'nın bir sorunu vardır ve o bu sorununu dile getirmek yerine susmayı tercih etmiştir. Onun suskunluğu en büyük tepkidir. Sessiz çığlıklar atmaktadır fakat onun çığlıklarını duyabilen kimse yoktur. Annesine bile derdini söyleyememiştir  çünkü gerçekten dinleyeceğinden endişeleri vardır.

Tek istediğim uyumaktı. O konuda konuşmamanın,  anıları susturmanın asıl amacı onlardan kurtulmaktı. Kurtulamayacaktım. 

   8. sınıfta sosyal , mutlu ve birçok arkadaşı olan Melinda ; sene sonunda olan bir olay yüzünden dışlanmış , içine kapanmış , kimse ile duygularını paylaşamamış ve onun tercihi de susmaktan yana olmuştur. Ailede zorunlu olmadıkça kimse ile konuşmamaktadır. Depresiftir , yalnızdır, güvensizdir. Kendisi bile kendi başına gelenleri tam olarak kabullenememişken bunu başkalarına nasıl anlatacaktır.

İletişim kurmakla ya da duygularını ifade etmekle ilgili televizyondan duyduğunuz bütün o saçmalıklar yalandan ibaret. Aslında kimse ne söyleyeceğinizi duymak istemiyor. 

   Melinda'nın durumu bir anne olarak beni gerçekten üzdü. Hele o yardım çığlıklarını kimsenin tam olarak anlamamış olması da ayrı bir konu. Bu kadar mı birbirlerinden uzaklar. Hele çok yakın arkadaşları ... Sebebini tam olarak anlamadan , arkadaşlarını dinlemeden onu dışlamaları...

Duygusuz sanat, şekersiz çikolatalı pasta gibidir.Mideni bulandırır.

  Yazar kitabı on iki yıl önce yazmış. Bu on iki yıl boyunca konu ile ilgili aldığı mektup ve e-postalardan kitabın başında yer alan şiir oluşmuş.

    Derim yanmıştı sanki. Bir dikenli çalıdan diğerine sekip duruyordum... Birbirinden nefret eden annemle babam, benden nefret eden Rachel, beni tüy yumağı gibi kusan bir okul. Bir de Header.

Kitabın son otuz sayfası yazarın kitabın nasıl ortaya çıktığını anlattığı , soruları cevaplandırdığı ve Amerika gerçeğini yazdığı bir bölüm olmuş. Bu bölümü okuyunca kitaba daha farklı bir gözle bakmaya başladım ve Amerika'nın aslında gösterildiği gibi bir cennet olmadığını da daha iyi anlıyoruz.

O ŞEY olmuştu. Kaçamazdım. Unutamazdım. Kaçamazdım, uçamazdım, gömemezdim, saklanamazdım...
...Benim suçum değildi bu. Canımı yakmıştı. Ve ben bu anın beni öldürmesine izin vermeyecektim. Büyüyebilirdim. 

  Speak filmini seyrettikten sonra kitabı okuyunca aklıma hep filmdeki karakterler geldi. Aslında kitabı okurken karakterlerin kafamda kitaptaki haliyle canlanmasını severim. Buradaki şansızlığım iki yıl önce filmi seyredip kitabını yeni okumuş olmamdı. Melinda'yı okurken Kristen Stewart canlandı zihnimde. Söz oradan açılmışken bana göre rolünün hakkını vermiş. Normalde Kristen Stewart'ın oyunculuğunu pek sevmem, fanları bana kızmasın lütfen:)) Bakışlarını donuk ve hareketlerini tutuk buluyorum. Onun bu doğal hali içine kapanık, konuşmayan Melinda ile çok iyi özdeşleşmiş. Tabi bunlar benim şahsi fikirlerim... Her filmde olduğu gibi kitabın birebir yansıması değildi. Kitap daha etkili ve ayrıntılı... Ayrıca filmdeki patates pürelerini tabaklara koyan kadının yazarımız olduğunu öğrendim. Şimdi filmi bu yüzden tekrar seyredeceğim:))

  Yazar gördüğü bir kabus üzerine bu kitabı yazmaya başladığını söylüyor kitapta. Farklı yazarlara baktığımızda da aslında yazma öykülerinin çok ilginç olduğunu fark ettim. Mesela Dostoyevski en yaratıcı metinlerini epilepsi nöbeti sonrası yazarmış .

Etkileyici, sürükleyici ve hüzünlendirici bir kitap Konuş Benimle. Yazar sade dili  , gençlerin duygu ve davranışlarını kaleme alış şekli ile çok iyi bir iş başarmış. Kitap tavsiye edilir.


Kitabın tanıtım yazısı ve ön okuması için tık tık...

Speak film fragmanı: