Ve insanların şefkatine ilişkin geçirdiğim ilk deneyim bu oldu, her şeyi zorla yaptırdılar. Ne istediklerini anlamama fırsat tanımadılar.
Anna Sewell'in ilk ve tek romanı Siyah İnci . İngiltere'de Norfolk kentinin , Great Yarmouth kasabasında doğan yazar iki yaşındayken Londra'ya taşınır ailesi ile birlikte. Ailesi onu başkalarını düşünmeyi , herkese nezaket ve saygı göstermeyi ilke edinen Quaker geleneğine uygun olarak yetiştirilmiştir. On dört yaşında bir kas hastalığına yakalanan yazar kısmen yatalak olur. Geri kalan yaşamında seyahat edebilmek için iki tekerlekli arabasını çeken ata bağımlı oldu. Bir atın otobiyografisi olarak kurguladığı tek kitabı Siyah İnci'yi , hastalığının ölümcül olduğunu öğrendikten sonra , son beş yılında yazar . Kitabın esin kaynağı , hayvanlara eziyet edilmesine , özellikle de koşum atlarına sabir mengene kayışı takılmasına duyduğu büyük öfkeydi. Amacının " insanları atlara sevgi ve şefkat göstermeye , anlayışlı davranmaya teşvik etmek " olduğunu yazmıştı. Sewell'in ölümünden birkaç ay önce yayımlandığında büyük ilgi gören Siyah İnci , tüm zamanların en çok okunan klasiklerinden birisi olmuştur.
Siyah İnci ile ilk olarak ilkokula giderken çocuk versiyonu ile tanışmıştım. O zaman beni çok etkileyen bu kitabı yıllar sonra tekrar okumak , özellikle de kısaltılmamış versiyonunu okumak çok güzeldi.
Bir atın ağzından ve onun bakış açısı ile yazılmış kitap. Sadece kendi yaşamını değil çevresindeki diğer atların yaşamını ve kendi yaşamları üzerinden insanların yaptıklarını ve onlara nasıl davrandıkları etkileyici bir dil anlatılıyor kitapta.
Çoğu klasik eserleri sıkıldıkları için okumak istemeyen ve uzak duranların bu kitabı okurken sıkılmayacaklarını düşünüyorum. Kitap çok rahat okunuyor , yazarın akıcı bir anlatımı var. Kısa kısa bölümlerden oluşuyor kitap ve sıkılmaya fırsatınız olmuyor... İlk sayfalardan konu sizi öyle bir içine çekiyor ki Siyah İnci'nin yolculuğunu merak ediyor, başına kötü bir şey gelecek diye endişeleniyorsunuz. Şahsen benim için kitabı okurken böyle oldu :))
Şu an atlar yük ya da insan taşımak için çok kullanılmasa da kitabın yazıldığı dönemde çok kullanılıyordu. Bir canlıdan çok bazı kesimler tarafından bir araç , bir süs eşyası olarak görülüyordu. Yükleri taşıtmak için yapılan eziyetler ve moda için atın canını acıtan ve doğal yapısına aykırı olan mengene kayışını okudukça çok sinir oldum....
Yazar Siyah İnci'nin ağzı ile atların yaşadıklarını anlatırken insanların da aslında çeşit çeşit olduğunu anlatmış. Vicdanı olan sevgi dolu insanlar olduğu gibi vicdansız, bencil insanlarında olduğunu ve bu insanların çevresine karşı nasıl kötü davrandığını gözler önüne seriyor. Günümüzde de bu tarz insanlar yok mu?? Sadece atlara değil bu tarz insanlar diğer masum canlılara da eziyet etmekten zevk alıyorlar.
Kitap bize çevremize karşı duyarlı olmamız gerektiği mesajını veriyor. Bu gezegeni diğer canlılar ile paylaşıyoruz. Bunu hiçbir zaman unutmamamız gerekiyor.
Son olarak " iyilik eden iyilik bulur"...
Kitaptan alıntılar:
* Hayvanlara dilsiz diyoruz , doğru dilsizler , neler hissettiklerini söyleyemiyorlar ; fakat konuşmamaları daha az acı çektikleri anlamına gelmiyor.
* İnsanın kendi kendisinin efendisi olmaması kötü bir şey.
* Son verme imkanımız olan bir zulmü veya yanlışı görüp de bir şey yapmazsak , suça ortak oluruz.
* Ve insanların şefkatine ilişkin geçirdiğim ilk deneyim bu oldu, her şeyi zorla yaptırdılar. Ne istediklerini anlamama fırsat tanımadılar.
* Annem, ne kadar iyi davranırsam o kadar iyi muamele göreceğimi anlattı; yapılacak en akıllıca iş; her zaman bütün gayretimle sahibimi memnun etmeye çalışmaktı.
* Onun istediğinin içimdeki bütün coşkuyu, cesareti tüketmek, beni sessiz, ezik, emirlere boyun eğen bir et yığını haline getirmek olduğunu en başta hissetmiştim.
Kitabın Adı : Siyah İnci
Yazar : Anna Sewell
Yayınevi : Türkiye İş BAnkası Kültür Yayınları
Orjinal adı :Black Beauty The Autobiography of A Horse
Çevirmen : Ayşe Berktay
Sayfa Sayısı :328
küçükken okumuştum bunu tamamen unutmuşum yeniden okuyabilirim..
YanıtlaSil