Çok güzel bir kitap daha okundu. İlginç bir kitaptı ve nasıl bittiğini anlamadım. Yeri geldiğinde gülerek , yeri geldiğinde " bu bana göre tuhaf değil " diyerek, bazen de iyi ki benim böyle bir alışkanlığım yok diyerek okudum.
Kitap okuyucuyu düşünmeye sevk ediyor " Acaba benim de tuhaf alışkanlıklarım var mı" diye. Ben düşünmedim dersem yalan olur:) Kitapta benim en ilginç bulduğum alışkanlık bir dolmada biberin içerisindeki
pirinç sayısının bilinmesiydi. Kitabı okurken şükrettim, böyle bir alışkanlığım yok diye, düşünemiyorum yaprak sarması yaparken pirinçleri saydığımı:))
Ben de eteğimdeki taşları dökeyim de kendi tuhaflıklarımı söyleyeyim... Not: bunlar aramızda, aleyhime delil olarak kullanamazsınız:)
*Evden çıktıktan sonra sürekli anahtarımı kontrol ederim. Kapıyı kilitledikten sonra anahtarı kapının üzerinde unutmuşum gibi gelir.
*Uzun yürüyüşler yaparken fark etmeden bazen adımlarımı sayarım. 100 ü geçtikten sonra ne yaptığımı fark ederim.)
*Herhangi bir çekilişe katıldığım zaman kimseye söylemek istemem, çünkü söylersen kazanamayacakmışım gibi gelir.
Çok da fazla değilmiş tuhaflıklarım. Bazı günler Einstein gibi 15 saat uymak istiyorum, ancak hergün 15 saat yatabileceğimi sanmıyorum, sıkılırım.
Sizde kitapta yer alan 126 kişinin tuhaf alışkanlıklarınızı merak ediyorsanız bu kitabı mutlaka okuyun. Aklıma gelmişken sizin de tuhaf alışkanlıklarınız var mı? Yorum olarak benimle paylaşırsanız sevinirim.
Sevgiler.....
Tuhaf Alışkanlıklar Kitabı
Kadir Aydemir
Yitik Ülke Yayınları
263sf.
Yazını gülümseyerek okudum :) Kitap gerçekten ilginç görünüyor. Çok okumak istedim şimdi.
YanıtlaSilAlışkanlıklarıma gelecek olursak;
*Mesela okul koridorlarında yürürken karelerin arasındaki çizgilere basmadan yürümeye çalışırım. Ve bu olaya arkadaşlarımı da zorlarım :)
*Bir şey yapıyorsam sayılarla, her zaman çift sayı olmasına dikkate ederim.
*Her gün kitaplığımın karşına geçip öylece kitaplarımı izlerim. Okurken düşündüklerimi tekrar getiririm aklıma.
Şimdilik bu kadar. Belki daha çok alışkanlığım vardır da, aklıma gelmiyor.
Bu güzel yazı için teşekkürler.
Sevgiler ♥
Alışkanlıklarını paylaştığın için teşekkürler. Ben de lise çağlarında senin gibi çizgilere basmadan yürümeye çalışırdım, ne zaman vazgeçtim hatırlamıyorum. Sevgiler:))
Sil