Ölümün Dostu - Pedro Antonio De Alarcon

Babil Kitaplığı serisinin beşinci kitabı Ölümün Dostu . Her kitapla birlikte bu seriyi daha da çok sevmeye başlıyorum. Her kitapta farklı bir yazarı tanırken farklı ve büyüleyici yolculuklara da adım atmış oluyoruz.

 Borges'in çocukluğunda tanıştığı Pedro Antonio De Alarcon'a ait öyküleri unutamamış ve onları da Babil Kitaplığı serisine almaya karar vermiş . İyi ki de karar vermiş , onun sayesinde ben de yazarla tanışmış oldum.

 Servetini yitirmiş soylu bir aileden gelmiş olan Pedro Antonio De Alarcon , teoloji ve hukuk öğrenimi arasında gidip gelse de asıl ilgi alanı edebiyat olmuş. Fransız dilini kimsenin yardımı olmadan öğrenmiş ve ateşli bir kilise karşıtı olarak bir çok kovuşturma geçirmiş. Kilise karşıtı olmasına rağmen koyu bir Katolikle evlenmiş ve beş çocukları olmuştur.

Kitap iki öyküden oluşuyor . İlk öykü kitaba da adını veren Ölümün Dostu . Diğeri ise kısa bir öykü olan Uzun Boylu Kadın .

Ölümün Dostu'nda Gil Gil'i okuyoruz. Fakir bir ayakkabı tamircinin oğlu olan Gil Gil ölüm ile doğumda tanışmıştır . Çünkü annesi doğumda ölmüştür . İleri yıllarda ise babasını da kaybedince yalnız kalmış ailesini tanıyan zengin bir kont onu yanına almıştır. Ancak şanssız doğan birisi olarak mutluluğu yakaladım zannettiği anda hep kaybetmiştir. Dibe vurduğu an omuzuna dokunan soğuk bir el ile ölüm ile tanışmıştır . Sözün gelişi değil tabiri caiz ise kanlı ve canlı olarak ölüm ile tanışmıştır. Ölüm kendi deyimi ile ona güçler vererek ona istediği başarıyı ve sevdiği kızı vermeyi vaat etmiştir. Peki ölüm vaatlerini yerine getirdi mi derseniz getirdi getirmesine de yazar öyle bir son hazırlıyor ki okuyucu için ben daha fazla yazmayarak size bırakayım olayları ve sonunu okumayı .

  Aşk , sınıflar arası iletişim , kıskançlık , intihar bu öyküde bir araya geliyor . Bu öyküyü çok sevdiğimi ve yazarın tarzının hoşuma gittiğini belirtmeliyim.

İkinci öykü olan Uzun Boylu Kadın çok kısa bir öykü . Korku öyküsü olarak belirtilse de gizem ve biraz da gerilim var kitapta. Ben korkuyu hissetmedim. İlk öykünün yanında silik kalmış bu öykü ve ben pek sevmedim açıkçası .





Kitabın Adı :Ölümün Dostu
Yazar :Pedro Antonio De Alarcon
Yayınevi :Kırmızı Kedi Yayınları
Orjinal adı :El amigo de la muerte
Çevirmen :Mesut Özden Gözütok
Hazırlayan: Jorge Luis Borges
Sayfa Sayısı :128

" 'Uzun Boylu Kadın' imgesinin Alarcón'un zihnini meşgul ettiği kuşku götürmez, aynı kadın, 'Ölümün Dostu'nda, soylu kılınmış ve şeytansı karakterinden arındırılmış bir biçim alır. Bu anlatı, ilk yarısına kadar, bir dizi başıbozuk doğaçlamadan oluşmuş gibi görünme tehlikesi taşır; öykü ilerledikçe, Dante'vari sonuna dek, yapıtın ilk sayfalarından itibaren her şeyin, iradi biçimde önceden tasarlandığını görürüz. Bu seçkide yer alan öykülerden çocukluğumda haberdar olmuştum; geçen zaman, o günlerde duyduğum esaslı dehşeti yok etmedi. Yaşım yüzyılla birlikte ilerliyor, şimdilerde, çocuk yaşımdaki sıcak kabulü gösteremesem de, aynı gönül borcu ve benzer bir heyecanla onları tekrar okuyorum."
                                      -Jorge Luis Borges-

Pedro Antonio De Alarcon Kimdir?

Pedro Antonio de Alarcon Y Ariza, 10 Mart 1833'de o zamanlar tanınmış bir ailenin on çocuğunun dördüncüsü olarak Granada, Guadix'de doğdu. Alarcon doğduğunda ailesi oldukça zor günler geçiriyordu, bu nedenle Alorcon'un çocukluğu sıkıntılar içinde geçti. Okumaya hevesli çalışkan bir çocuktu ve daha on yaşına basmadan ilk şiir denemelerini kaleme almıştı. Ekim 1847'de hukuk eğitimi almak için Granada Üniversitesine girdi, ama ailesinin maddi durumunun kötüleşmesinden dolayı öğrenimine devam edemedi. Alarcon, İspanya içinde pek çok şehir dolaştı ve Fransa ve İtalya'ya pek çok defa gidip geldi. İspanya'nın Fas Sultanıyla olan kısa savaşında (1859-60) General O'Donnell'ın hizmetinde bulundu. 1850li yıllar boyunca Alorcon editörlükle ilgili pek çok işe girip çıktı, sonrasında kariyerine bir gazeteci olarak devam etti. Bu süre içinde şiirleri, kısa hikayeleri, bir oyunu ve ilk romanı El Final de Norma'yı (1855) içeren kendi edebi denemelerini bastırdı. 1861 yılından sonraki dokuz yıl boyunca edebi çalılşmalarını ara verdi ve politkaya atıldı. 1870 yılında Poesias Serias y Humoristicos ile tekrar edebiyata döndü ve bunu El Sombrero de Tres Picos (1874), El Escandalo 81875), El Nino de la Bola (1880), El Capitan Veneno (1881) ve La Prodiga (1882) izledi. Alarcon, Madrid'de 19 Temmuz 1891'de öldü.